De meeste huurovereenkomsten bepalen dat er door de huurder een huurwaarborg gegeven wordt, ter bescherming van de verhuurder als de huurder zijn plichten niet of slechts gedeeltelijk nakomt.
De huurwaarborg is niet wettelijk verplicht, maar de formaliteiten zijn wel wettelijk vastgelegd.
Hoeveel de waarborg mag bedragen en hoe hij gesteld kan worden, is afhankelijk van de startdatum van het huurcontract.
Huurcontracten afgesloten voor 1 januari 2019:
Huurwaarborg mag 2 maanden huur bedragen
Betaalt de huurder de waarborg in schijven, dan mag men 3 maanden huur vragen
De huurwaarborg kan op 3 manieren betaald worden:
De huurder stort het bedrag op een geblokkeerde huurwaarborgrekening
De huurder vraagt een bankwaarborg, die hij binnen de 3 jaar met vaste maandelijkse betalingen aan de bank terugbetaalt
De huurder vraagt tussenkomst van het OCMW om de waarborg voor te schieten
Huurcontracten afgesloten na 1 januari 2019:
Huurwaarborg mag maximaal 3 maanden huur bedragen
De huurwaarborg kan op 4 manieren betaald worden:
De huurder stort het bedrag op een geblokkeerde rekening op zijn naam
De huurder vraagt een zakelijke zekerheidsstelling aan de bank
De huurder vraagt aan het OCMW om de waarborg voor te schieten.
De waarborg wordt betaald via persoonlijke borgstelling (als de verhuurder hiermee akkoord gaat)
De verschillende mogelijkheden kunnen niet met elkaar gecombineerd worden.
Als op het einde van de huurovereenkomst blijkt dat de huurder schade heeft aangericht of het pand niet naar behoren heeft onderhouden, kan de huurwaarborg aangewend worden om de kosten van de verhuurder te dekken. De verhuurder moet aan het einde van de contractduur schriftelijk akkoord gaan met een vrijgave van de waarborg alvorens de gelden terug ter beschikking gesteld worden van de huurder.
Als verhuurder mag je de huurwaarborg niet zelf bijhouden of op je eigen rekening storten, er moet altijd gebruik gemaakt worden van een huurwaarborgrekening (of één van de andere hierboven genoemde mogelijkheden).
